Αγκιστρωμένος στην κνήμη - Βωμός αυτοδιάθεσης
Μιας έξαψης σε σχήμα ανθρωπόμορφου λεπιδιού - Σαν σπαθί
τ’ Αχιλλέα
Γιγαντιαίο όπως το γέλιο ενός παιδιού - Όμοια με φιγούρα
του Τσάπλιν
Να σεργιανάω στα σχήματα του κόσμου - Ανέμελα μ’ όλη
τη σάρκα
Και να μη θυμάμαι τίποτα - Ερωτικό κρεσέντο
Μονάχα μια χαρά να με ορίζει - Ηδονή
Η συναίσθηση της φωτιάς - Να με καθοδηγεί στην ανάληψη
Και τα καρφιά να έχουν ριζώσει - Από βλέμματα, υποσχέσεις
και κορυφώσεις
Μέσα μου στο ανομολόγητο εμείς - Σ’ αιώνια πέταλα
τριαντάφυλλου αποκάλυψης
