Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 με τις θεολογικές μελέτες και τον ένθερμο ζήλο του νυν Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου αφυπνίστηκε η ιεραποστολική συνείδηση στον ορθόδοξο κόσμο. Το πρωτοποριακό του άρθρο «Η λησμονημένη εντολή» και η δραστηριότητά του στην διορθόδοξη πρωτοβουλία νέων ο «Σύνδεσμος» αποτέλεσαν τη σπίθα για να αναζωπυρωθεί το χρέος των Ορθοδόξων για την εν Χριστώ μαρτυρία στους εγγύς (επανευαγγελισμός) και τους μακράν (ευαγγελισμός των εθνών).
    Στην προσπάθεια αυτή τα περιοδικά Πορευθέντες και Πάντα τα Έθνη λειτούργησαν ως αγωγός για τη μεταφορά σε πολλαπλούς αποδέκτες της θεολογικής τεκμηρίωσης της ιεραποστολής. Συγχρόνως, έθεσαν τα κριτήρια διαλόγου με τους νέους αποδέκτες της ορθόδοξης παράδοσης σε σχέση με τον πολιτιστικό τους περίγυρο, το θρησκευτικό τους υπόβαθρο και τις ποικίλες ιδιαιτερότητές τους. Οι συντάκτες τους εργάστηκαν για την ενημέρωση, διδαχή και ιεραποστολική αγωγή των αναγνωστών/αναγνωστριών σχετικά με την ίδρυση νέων ορθοδόξων κοινοτήτων σε διάφορα μέρη της γης και τις ποικίλες ανάγκες τους. Με αυτόν τον τρόπο, τα δύο περιοδικά μερίμνησαν για την κινητοποίηση του κόσμου, ώστε να συνδράμει ποικιλοτρόπως και να υποστηρίξει την περαιτέρω συνέχεια του ιεραποστολικού έργου.
    Στο βιβλίο αυτό τα δύο ιεραποστολικά περιοδικά προσεγγίζονται ως προς τη γενικότερη ομιλητική και επικοινωνιακή διαδικασία και λαμβάνονται υπόψη όλοι οι παράγοντες που συντελούν στη μετάδοση και την πρόσληψη του μηνύματος του Ευαγγελίου σε ποικίλα πολιτισμικά και θρησκευτικά περιβάλλοντα. Ταυτόχρονα επισημαίνονται τα στοιχεία του διαλόγου που καλλιεργούν τη σάρκωση του λόγου του Θεού σε κάθε πολιτισμό. Η γένεση και η διάδοση των δύο περιοδικών εξετάζεται μέσα στο κοινωνικό και το ιστορικό τους πλαίσιο προκειμένου να γίνει η δράση τους πιο κατανοητή.