Υπάρχουν συγγραφείς που δεν γράφουν για να χτίσουν έναν κόσμο, αλλά για να τον θυμηθούν. Ο Νίκος Ζωιόπουλος ανήκει σ’ αυτούς. Από τον Αέρα Μεταλλικό ως το Αργεί, περνάμε από τη σιωπή στο βίωμα και από το βίωμα στη σοφία, σα να ξεδιπλώνεται μπροστά μας η ζωή ενός ανθρώπου που παρατηρεί τον χρόνο όχι με φόβο, αλλά με περιέργεια. Τα τρία βιβλία του, αν και ανήκουν σε διαφορετικά είδη, σχηματίζουν μια ενιαία αφήγηση: ένα λυρικό ταξίδι από το σώμα προς τη μνήμη και από τη μνήμη προς τη γαλήνη. >>>
