Η παρούσα έκδοση συγκεντρώνει τα ποιήματα του Θωμά Κοροβίνη, μελοποιημένα του ποιήματα και μη μελοποιημένα ποιήματα για τραγούδια.
Περιγραφή
Εμείς αγαπάμε όχι τη ζοφερή και απάνθρωπη πλευρά της αλητείας, την ξέφρενη αληταμπουρία, τον ανθρωποβόρο τυχοδιωκτισμό, τον βίαιο τραμπουκισμό, ούτε την αληταρία της πολιτικής, των σκοτεινών γραφείων και των απρόσιτων σαλονιών. Αλλά την πολυδαίδαλη διαδρομή καθενός προς τη δική του Ιθάκη με το ακριβό κόστος του ρίσκου τής προσωπικής επιλογής, του «ανοιχτού δρόμου» κόντρα στο ρεύμα, τους «νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» του Οδυσσέα Ελύτη, που κι ο ίδιος βαφτίστηκε με ποιητικό ψευδώνυμο παρωδώντας το «αλήτης», αυτό που οι ποιητές ονόμασαν «αλήτις μοίρα» και «αλήτης δρόμος», που ο φίλος ποιητής Γιάννης Στίγκας το έκανε τίτλο σε συλλογή του («Αλητεία του αίματος»), το «είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα» του Τσιτσάνη, και το «περιπλανώμενη ζωή, περιπλανώμενο κορμί» του ίδιου, τους ατέλειωτους «ωραίους και γενναίους αλήτες», σαν τα αγόρια και τα κορίτσια που ανταμώσαμε σε μονοπάτια της προσωπικής μας περιπλάνησης, και την εκλεκτή αλητεία της τέχνης και της ιστορίας, περιπτώσεις όπως ο Ρεμπώ και ο Μπωντλαίρ, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος, η Φρίντα Κάλο και η Τζόυς Μανσούρ, ο Μπουκόφσκι και ο Μπάρροουζ, ο Θεόφιλος και ο Χαλεπάς, η Μπίλλυ Χόλιντεϋ και η Τζάνις Τζόπλιν, η Κατερίνα Γώγου και ο Νικόλας Άσιμος, ο Παζολίνι και ο Ζενέ, ο Λαπαθιώτης και ο Παπανικολάου, ο Τζακ Κέρουακ και ο Άλλεν Γκίνζμπεργκ, ο Βαμβακάρης και ο Μπάτης, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζωρτζ Μπεστ, η Μπέλλου και η Πολυδούρη, όλους εκείνους τους πλάνητες που καμιά επισημότητα δεν τους άγγιξε και καμιά περγαμηνή δόξας ή λαχτάρα για συσσώρευση πλούτου δεν ράγισε την αυθεντικότητά τους. Αυτούς που ακολουθώντας δρόμους λοξούς ο ανθρωπισμός και οι περιπλανήσεις τους ενδυνάμωσαν την ουσία της υπόστασής τους και ενίσχυσαν το κύρος τους.
Γιατί την ψυχή τους την όριζε η πηγαία και ισοβίως άσβεστη φλόγα ζωής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο και η λατρεία της τέχνης τους που υπηρέτησαν με γνήσιο πάθος.
Αν μου ζητούσαν να συνοψίσω την πολύχρωμη αυτή σύναξη ποιημάτων και τραγουδιών σε λίγους στίχους, θα διάλεγα ένα δίστιχο από το ποίημα «Το φιλί», αποκόβοντάς το βίαια από το σώμα του βιβλίου, αφήνοντάς το σαν φανό και σαν φάρο να φωτίζει τη συλλογή και να καθοδηγεί τους αναγνώστες: πότε έτσι πότε αλλιώς / δεν πέρασε αδιαφόρετα η ζωή μου, γράφει ο Κοροβίνης, κι απλώνοντας υφάδια και στημόνια υφαίνει έναν μαγικό ιστό που συγκολλά και ενώνει ολόκληρο το βιβλίο. >>>
…ή αλλιώς, περί του υμνογραφικού έργου του χορωδού της ζωής Θωμά Κοροβίνη, τοιχογράφου εποχών και ψηφιδογράφου ορφανών ψυχών. Το πολυσυλλεκτικό και πολυσχιδές πεζογραφικό έργο του απεριχώρητου Θωμά Κοροβίνη δε περιχωρείται σε ένα σύντομο σημείωμα, όσο και αν είναι εκτενέστερο του συνηθισμένου -και εν τέλει τι είναι συνηθισμένο και εκτενές σε σχέση με τον Θωμά Κοροβίνη, εκείνον που ακριβώς γι αυτό με το θάρροσ της γνωριμίας αποκαλώ απεριχώρητο; Ο ίδιος, παραμένει ένας συνεπέστατος συγγραφέας περισσότερο από τριάντα προσωπικών έργων λόγου από την πρώτη του δημοσίευση μέχρι τις ημέρες μας. >>>
Μια ακροβασία πάνω στο κύμα, σαν μια παραλλαγή στον στίχο του άλλου ποιητή (χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία), αυτό μοιάζει να λέει ο Θωμάς Κοροβίνης σε όλα του τα τραγούδια· αλήθεια, ποιήματα ή τραγούδια; Γιατί, όταν τα ακούς θέλεις να βάλεις μουσική να τα συντροφέψει, μα κι όταν τα τραγουδάς, στέκεις κάθε τόσο κι επαναλαμβάνεις δυνατά τους στίχους, να τους ακούς καλύτερα, διαυγέστερα, με τις δικές σου παύσεις και ανάσες. >>>
