Μπορεί µια ρουτινιάρικη επίσκεψη σε ένα καφέ υπό την καθοδηγητική µατιά της Ακρόπολης να είναι ένα ταξίδι περιπέτειας, αυτογνωσίας και εκπλήξεων; Μπορεί µια ποδηλατοβόλτα να είναι µάρτυρας ενός θαύµατος; Μπορεί το ψάξιµο ενός χαµένου δίσκου βινυλίου στα νοτισµένα από ναργιλέ, φθηνή κολόνια και πνευµατική ευωδία στενοσόκακα του Καΐρου να δρα ως γητευτής της ψυχής; Μπορεί ένα αξέχαστο ταξίδι στον ξεχασµένο σοκολατόχρωµο ποταµό Μεκόνγκ της Ασίας, που γαργάλησε διηνεκώς και ανεπιτήδευτα τις χορδές της ευτυχίας, να δρα ισάξια στην άτυπη ζυγαριά της ζωής µε µια απλή ερώτηση σε µια γυναίκα στην Αγγλία, που επιφέρει συθέµελες ψυχικές αλλαγές; Μπορεί ένα τσάι από φρέσκια ρίζα κουρκουµά στην αγκαλιά της Λουάνγκ Πραπάνγκ παρέα µε την Astrud Gilberto να ξεµοναχιάσει τους εσώτερους πυρήνες της ψυχικής νοηµοσύνης µε την ίδια ευκολία που µπορούν να πεταχτούν µερικοί τόνοι εγκατεστηµένων παρατηµένων σκέψεων στην πολύβουη Βαβέλ των οσµών, Κεράλα της Ινδίας; Ή µπορεί οι εσωτερικοί διάλογοι που γεννήθηκαν στους γκραφιτοβαµµένους δρόµους του Κρόιτσµπεργκ στο Βερολίνο να αποτάξουν το βαρύ κουστούµι της ενοχής τόσο εύκολα, όσο η ζωντανή µαρτυρία ενός τυφώνα στο Βιετνάµ να εµφανίσει την πληρότητα της αγάπης; Μπορεί το χιούµορ να ντύσει τη ζωή πιο όµορφα και φωτεινά και η συναισθηµατική «οµηρία» από σαγηνευτικούς ανθρώπους και τόπους να άρει τις αυτοπεριοριστικές ψυχικές ακροχορδώνες;