«Δεν είμαι συγγραφέας ούτε μ’ ενδιαφέρει να γίνω. Είναι πολύ μοναχική δουλειά για τα γούστα μου. Εμένα μ’ αρέσει η επικοινωνία, η επαφή, η συνεργασία. Τα έργα αυτά γράφτηκαν με διαφορετικό τρόπο το καθένα και για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Αποφάσισα να γράψω μια εισαγωγή σε κάθε ένα ώστε να θυμηθώ τον λόγο που έγραψα το καθένα και να δώσω μερικές πληροφορίες για το ανέβασμα, αν ανέβηκε, πού, πότε κ.λπ. Συστήνομαι ως ηθοποιός, αν και έχω πολλά χρόνια να παίξω και νομίζω πως έχω ξεχάσει πώς γίνεται. Είναι όμως το θεμελιώδες στοιχείο του θεάτρου και γι’ αυτό θέλω οτιδήποτε κάνω να το προσεγγίζω ως ηθοποιός πρώτα. Ως ηθοποιός λοιπόν διδάσκω, που είναι και η βασική ασχολία μου τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, ως ηθοποιός σκηνοθετώ, ως ηθοποιός γράφω.
» […] Δεν γράφω να διαβαστούν. Τα θεατρικά έργα δεν γράφονται για να διαβάζονται αλλά για να ανεβαίνουν. Γι’ αυτό από μόνα τους δεν είναι θέατρο. Γίνονται θέατρο όταν τα ανεβάζει ένας θίασος. Γιατί ο θίασος μέσα από τις πρόβες θα βάλει το στοιχείο που λείπει από όλα τα θεατρικά έργα: την δράση. Ο συγγραφέας μας δίνει αυτό που λέγεται σε μια παράσταση κι ο θίασος αυτό που γίνεται, κι έτσι έχουμε θεατρική πράξη. Αλλά “έξις δευτέρα φύσις”, το γύρισα στη διδασκαλία».
Ευδόκιμος Τσολακίδης
