«μετάλαβαν» τις πρώτες κινηματογραφικές τους εικόνες από τους πλανόδιους
κινηματογραφιστές;
Πόσοι δεν είδαν με άλλο μάτι τον κόσμο μετά τη γνωριμία τους με τον
κινηματογράφο, μέσα από αυτό το «παράθυρο» που άνοιγε στο λευκό τοίχο του
μισοσκότεινου επαρχιακού καφενείου ή το ζαρωμένο πανί που ο αέρας το πήγαινε από δω κι από κει;
Αλλά πόσοι πρόσεξαν τους πλανόδιους κινηματογραφιστές με τη θορυβώδη μηχανή
τους; Την ώρα που οι θεατές έκλαιγαν ή γέλαγαν με τα διαδραματιζόμενα στην οθόνη, αυτοί ίδρωναν και αγωνιούσαν για τη χιλιοπαιγμένη κόπια που έπρεπε να βγάλει αυτήν αλλά κι άλλη μια προβολή, κι άλλη μια…
Μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων. Άλλοτε οραματιστές κι άλλοτε απλοί
επαγγελματίες στο κυνήγι του μεροκάματου, οι «κινηματογραφιζήδες» αποτελούν ένα
συστατικό στοιχείο του πολιτισμού του 20ου αιώνα.
Αυτός ο κόσμος ο μικρός και ο μέγας, ο πρωτόγονος και γοητευτικός είναι το
περιεχόμενο αυτού του χρονικού του «διαβατικού» κινηματογράφου, του πρώτου που
εκδίδεται στην Ελλάδα.
