Το πρώτο μυθιστόρημα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Όπως ο ίδιος το χαρακτήριζε, πρόκειται για μια «εικόνα της ερωτικής απαλλοτριώσεως του εγώ». Ο ήρωάς του είναι ένας εικοσάχρονος Έλληνας φοιτητής από τη Θεσσαλονίκη -γενέθλια πόλη του Πεντζίκη- ο οποίος περιδιαβάζει στο Στρασβούργο χωρίς να καταφέρει τίποτε με τις φιλίες ή τον έρωτα με τη Ρενέ Σεγκέρ. Βασανίζεται και στο τέλος πνίγεται «στο ρεύμα του μεγάλου ποταμού». Ο Δημακούδης διέπεται από ένα οντολογικό χάος το οποίο δεν μπορεί να βάλει σε τάξη. Το ίδιο χάος είχε και ο συγγραφέας του όταν έγραφε τη νουβέλα αυτή, αλλά αυτός είχε το χρόνο και το θάρρος να το διευθετήσει περνώντας σ' αυτό που είχε ανάγκη, στην χριστιανική οντολογία.
«Γεμάτος από χαρά ο Αντρέας Δημακούδης, πρώτη φορά χωρίς κανέναν φόβο, πνίγηκε στο ρεύμα του μεγάλου ποταμού.» Αυτή είναι η τελευταία φράση του μυθιστορήματος Αντρέας Δημακούδης του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, του πρώτου έργου με το οποίο παρουσιάστηκε στα νέα ελληνικά γράμματα ο πεζογράφος αυτός με την τόσο ιδιαίτερη και χαρακτηριστική γραφή, η οποία έμοιαζε, εκείνη την εποχή, να προετοιμάζει το μέλλον της νεοελληνικής αφηγηματικής πεζογραφίας. >>>
