Η ιστορία του Τζαν Τζουλιβέρτ μοιάζει με παζλ, με τα κομμάτια μοιρασμένα σε διάφορα πρόσωπα, αλλά και με κάποια να έχουν χαθεί. Άλλοι ελπίζουν να αλλάξουν οι ζωές τους προς το καλύτερο, άλλοι φοβούνται ότι θα πρέπει να πληρώσουν παλιούς λογαριασμούς.
Με αριστοτεχνική ατμόσφαιρα, με πληθώρα αναφορών στην ιστορία, παίζοντας μεταξύ μνήμης και λήθης και με λεξιλόγιο από το μποξ, ο Χουάν Μαρσέ αποδεικνύει για ακόμη μία φορά γιατί θεωρείται ένας από τους «μεγάλους» της ισπανικής λογοτεχνίας. Χρησιμοποιεί τη δεκαετία του 1960 για να μιλήσει για το παρόν της Ισπανίας. Γραμμένο το 1982, το Μια μέρα θα γυρίσω μιλάει για τη μεταπολίτευση, τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έκλεισαν απότομα, για τη λήθη, αλλά και για τους αγώνες για την αποκατάσταση της μνήμης που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.
