Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα του ποιητή στην έκδοση:

Στους ίδιους δρόμους περπατάμε όλοι, τους τσιμεντένιους με τα σπασμένα πεζοδρόμια, ψάχνοντας για το λίγο φως που προβάλλει ανάμεσα από τις πολυκατοικίες κι άλλοτε αντικατοπτρίζεται από τις τζαμαρίες των ταλαιπωρημένων κτιρίων, δίνοντάς μας μια γλυκιά αίσθηση αγκαλιάς. Όμως όλοι γνωρίζουμε πως πάνω από τα τσιμέντα, ο ουρανός μας είναι φωτεινός γεμάτος ήλιο. Ακόμη κι όταν πέφτει το σκοτάδι, το ολόγιομο φεγγάρι και τα αστέρια συνεχίζουν να μας δίνουν το φως τους ως οδηγοί για την αυγή που θα έρθει. Έχοντας την τύχη να μεγαλώσω στη Νέα Πέραμο Αττικής, ένα όμορφο προσφυγικό ψαροχώρι κοντά στην Αθήνα, γεμάτο ουρανό, θάλασσα αλλά και σε απόσταση αναπνοής από τη βαριά βιομηχανία της Ελευσίνας -της πόλης των δηλητηρίων, των ναυπηγείων, αλλά και του Αισχύλου και των μυστηρίων της Δήμητρας και της Περσεφόνης- έμαθα από πολύ μικρός να παρατηρώ τις αντιθέσεις. Ζώντας χρόνια πλέον στην πολυπληθή Κυψέλη, των υπέροχων διαφορετικοτήτων και των εποχών που έχουν περάσει από πάνω της, άναψε μέσα μου η φλόγα, που με οδήγησε και στη γραφή.

Αυτή η ποιητική συλλογή είναι το σκάλισμα της ψυχής μου, για να εκφράσω με λόγια όσα έχω νιώσει, παρατηρήσει και σκεφτεί. Ουσιαστικά είναι η πρώτη σοδειά σκέψεων, βιωμάτων κι αισθήσεων μέχρι την προσωπική μου ενηλικίωση. Έτσι μαζεύοντας εμπειρίες μέσα από την καθημερινότητα, τα ποιήματα, μου έρχονται στην σκέψη σαν «αστραπή» που πρέπει εκείνη την στιγμή να τα πιάσω και να τα μεταφέρω στο χαρτί, αλλιώς χάνονται.