Αρχετυπικοί μυθικοί ήρωες, αλλά και αθηναίοι πολίτες, γυναίκες, μέτοικοι, ξένοι, δούλοι, ανεβαίνουν στη σκηνή του αρχαίου θεάτρου. Οι μοίρες τους διαπλέκονται μέσα σε έναν βίαιο κόσμο, καθώς αναζητούν εναγωνίως ασφάλεια, προστασία, χώρο και υπόσταση μέσα στη διαρκώς αυτορρυθμιζόμενη πόλιν. Οι άνθρωποι δημιουργούν νόμους και πολιτικούς θεσμούς και εφευρίσκουν διαδικασίες για να αυτοκυβερνηθούν, να ρυθμίσουν τη βία, να παγιώσουν ειρηνικούς τρόπους επίλυσης διαφορών, να καταστήσουν εφικτή την πραγμάτωση των ατομικών και συλλογικών επιδιώξεων και διεκδικήσεων. Η διερεύνηση της τραγωδίας και της κωμωδίας ως πηγών για την εξέταση του δικαίου και των πολιτικών θεσμών της αθηναϊκής δημοκρατίας αποτελεί πεδίο στο οποίο πολύ πρόσφατα έχει στρέψει την προσοχή της η επιστημονική έρευνα, ανακαλύπτοντας στα έργα των δραματουργών ένα ανεκτίμητο πρωτογενές υλικό που προσφέρεται για περαιτέρω έρευνα και δημιουργική ανταλλαγή ιδεών και απόψεων που αφορούν όχι μόνον στη κοινωνία του χθες, αλλά και στην κοινωνία του σήμερα και του αύριο. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι μελέτες του παρόντος συλλογικού τόμου, οι οποίες εμβαθύνουν σε ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών και διακαιικών θεσμών της ελληνικής αρχαιότητας, αποκαλύπτοντας πλήθος καινούργιων παραμέτρων και λεπτών αποχρώσεων. Οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα που τίθενται από τους συγγραφείς και οι απαντήσεις που προτείνονται εμπλουτίζουν και τον σύγχρονο προβληματισμό σε ό,τι αφορά τη διασύνδεση του δικαίου με την πολιτική, την διαμόρφωση της κοινής γνώμης μέσα από τον δημόσιο λόγο και τις στρατηγικές πειθούς για τον επηρεασμό της ψυχολογίας του πλήθους. Ο τόμος απευθύνεται τόσο σε ειδικούς όσο και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.