Τις περισσότερες φορές η ενοχή βιώνεται ως ένα «κακό», αδιαφοροποίητο συναίσθημα στο στομάχι. Δεν είναι ούτε πόνος ούτε φόβος, αλλά ένα μείγμα από όλα αυτά και πολλά άλλα. Οι σκέψεις πάνε κι έρχονται μπερδεμένες στο νου. Τις περισσότερες φορές εκφράζονται ως ένα συνονθύλευμα εσωτερικών φωνών. Κάποιες κατηγορούν και καταδικάζουν. Άλλες αναζητούν δακρύβρεχτα ή επιθετικά κάποιες δικαιολογίες για τις δικές τους παραλήψεις.
