γιατί θα «δει» σ’ αυτές εσένα που σ’ έχω µόνο για µένα.
Ένας τρόφιµος του «Άλµπατρος», µιας δοµής Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης στο νησί της Κράµου, ξεκινά να γράφει πρώτη φορά για πρόσωπα και όλη η ιστορία µοιάζει να είναι αληθινή. Πήγε χαµένη τελικά η ζωή του; Τι ήταν αυτό που τον αποδιοργάνωσε, που τον έκανε να «χαθεί» και τι είναι αυτό που θα τον κάνει να ενώσει τα σπασµένα κοµµάτια του;
Μια αγάπη, η µοναδική της ζωής του, φαίνεται πως τον περιµένει ακόµα εκεί, στη στροφή της ζωής, στο άνοιγµα της µοίρας. Πόσα αντέχει να θυµηθεί; Κι αν µέσα στις µνήµες του εµφανιστεί ένα παιδί λουσµένο στο αίµα; Τότε πόσα «γιατί» θ’ ακουστούν, πόσα «όχι». Ποιος θα αναλάβει να πει τη συνέχεια τότε;
Μια ιστορία βίας, πόνου και κάθαρσης, σφιχτοδεµένη και καθηλωτική από την πρώτη µέχρι την τελευταία λέξη.
