Στα «Ξυραφάκια» ο Δημήτρης Λέντζος βουλιάζει όμορφα στα άδυτα της ύπαρξης με μια «νέα γραφή και μνήμη», όπως μας λέει, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει να επιπλέει, ως ορεινός και άμαθος στη τέχνη της θάλασσας. Εκεί, λοιπόν, στον ωραίο βυθό θα μας δείξει, σαν παλιός ξεναγός, το υγρό μουσείο των ταξιδιών και των ονείρων.
«Όχι σε μένα αλήθειες, εγώ ένας φτωχός παραμυθάς είμαι που γράφω νηστικός και διψασμένος στο οροπέδιο για τις επικερδείς καλλιέργειες της φτώχειας.»
