Στην εποχή των πολυσέλιδων μυθιστορημάτων, του υπερβολικού και επιτηδευμένου αφηγηματικού φλοιού –πολλά απ’ αυτά γράφονται με «δημιουργική» και εμπορική σκοπιμότητα, κατόπιν «συνταγής»– καλό είναι να επιστρέφουμε συχνά στην ποίηση, το πανάρχαιο και ειλικρινές αυτό απόσταγμα ζωής, πύκνωσης λόγου και ουσίας, μέσα από ποιητικά βιβλία που δεν επιδιώκουν να αποκτήσουν υπόσταση από την επικαιρότητα ή από κάποιο είδος στρατευμένης ιδεολογίας. >>>
