Έτσι κι εκείνα αποφασίζουν να δραπετεύσουν. Να επαναπατριστούν από μόνα τους. Μπροστά τους η απόδραση, το ταξίδι και ένας κόσμος αλλαγμένος. Η διαδρομή κρύβει τόσες εκπλήξεις, που ο προορισμός γίνεται μετάβαση.
Ο Βασίλης Τσοκόπουλος ζωγραφίζει μια ιστορία, που ο ίδιος την ζει και εμείς μαζί ακολουθώντας τον, παρασυρόμαστε σε μια απίστευτη περιπέτεια.
ΛΥΔΙΑ ΒΕΝΙΕΡΗ
Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΩΝ «ΕΛΓΙΝΕΙΩΝ»
Ο ήλιος πάνω στο άρμα του, πετάει χαμηλά προς την δύση του, πάνω από μία απέραντη θάλασσα, μαστιγώνοντας τρυφερά τα άλογά του. Το παιδί δραπετεύει από τον λίθο της ζωφόρου. Ο Λαπίθης βγαίνει από την μετώπη του σπρώχνοντας το μάρμαρο με τα χέρια του, ενώ ο χορός περνά περπατώντας τελετουργικά, αιωρούμενος μέσα στο γαλάζιο σύννεφο που έχει αφήσει η Ίρις. Τα αγάλματα ζωντανεύουν, κινούνται, χορεύουν, καυγαδίζουν, αυτοσαρκάζονται, μέσα σε ένα χαοτικό κομφούζιο, που θυμίζει την νεοελληνική πραγματικότητα, γεμάτο ίντριγκα και πολιτικάντικη απατεωνιά.
Σκόρπιες κουβέντες φανερώνουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο απόδρασης…
