Το ανεμογκάστρι του Γιάννη Βασιλακάκου δεν είναι μια ιστορία με εμφανή αρχή, μέση, τέλος. Μην περιμένετε πολλά για τη συντέλεια του κόσμου, όσο για «Μαρτυρίες», αυτές, ναι, είναι παρά πολλές· άπειρες, όσοι και οι συγγραφείς που έχει διαβάσει ο συγγραφέας· άπειροι. Καθένας βάζει τη δική του ατάκα και παραπομπή, όχι βέβαια για τη συντέλεια του κόσμου αλλά για όττω τις έραται… Του Ίταλο Καλβίνο π.χ. του αρέσει να «δίνει το τέλος του κόσμου μετά το τέλος του κόσμου» και εν ολίγοις «το μοναδικό πράγμα που υπάρχει στον κόσμο είναι το τέλος του κόσμου». >>>
