«Ένα βιβλίο συγκλονιστικό, ένα εγχειρίδιο ψυχής, για την απώλεια και το πένθος…».
Περιγραφή
Το «Κλειστόν λόγω πένθους» είναι σαν να μας συστήνει ξανά τη λέξη πένθος. Η συγγραφέας δε στέκεται μόνο στη δική της απώλεια, έχοντας χάσει και η ίδια το παιδί της, αλλά είναι σαν να αγκαλιάζει όλους όσους παλεύουν με ό,τι έχασαν ή αγωνίζονται να μην το χάσουν, και με αυτόν τον τρόπο δε μας δίνει να διαβάσουμε απλά ένα βιβλίο, αλλά ένα εγχειρίδιο ψυχής. Το βιβλίο της Κατερίνας Σταματελάτου είναι σαν να μας ξανασυστήνει τη λέξη πένθος. Με ειλικρίνεια, ενσυναίσθηση, σπαραγμό και γενναιότητα, η συγγραφέας βουτάει σε όλα τα επώδυνα στάδια κάθε είδους απώλειας, φυσικής ή ψυχικής, και κοινωνά μαζί μας την αδιαίρετη όσο και συγγενή ιερότητά της με τη ζωή, Κρυσταλία Πατούλη, σύμβουλος ψυχικής υγείας, δημοσιογράφος
Η απώλεια μεγαλώνει με τα χρόνια, κι εγώ καλούμαι να κολυμπάω σε αχαρτογράφητες θάλασσες του εαυτού μου και να δαμάζω την αντάρα μέσα μου, ενώ ο κόσμος τριγύρω μου δε μιλά πια την ίδια γλώσσα με μένα. Το αλφάβητο της απώλειας το ξέρουν μόνο αυτοί που θάψανε ό,τι αγαπούσαν πολύ.
Φτάνουν οι λέξεις να δαμάσουν τον πόνο της απώλειας;
Φτάνουν οι ιστορίες για να μείνουν αθάνατες οι μνήμες;
Παρουσίαση – Κριτική για τα βιβλίο «Κλειστόν λόγω πένθους» Σταματελάτου Κατερίνα | Εκδόσεις Ραδάμανθυς | ISBN 978-618-5712-23-5 | Διαστάσεις 14×21 | Σελίδες 178
«Κλειστόν λόγω πένθους» Σταματελάτου Κατερίνα
Οικογενειακές φωτογραφίες. Χαρούμενα χαμόγελα μπροστά από Κυριακάτικα τραπέζια, από Χριστουγεννιάτικα δέντρα ή όμορφες παραλίες. Παιδιά γελαστά, γονείς ευτυχισμένοι. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος σου στερεί αυτή την ευτυχία; Τι γίνεται όταν χάνεις το πολύτιμο χαμόγελο του παιδιού σου; Όταν η ασθένεια, ένα ατύχημα ή ένα περίεργο γύρισμα της μοίρας, σε κάνει να βιώνεις τον υπέρτατο πόνο;
Όταν γίνεσαι γονιός οι φόβοι σου αλλάζουν. Ό,τι σκέφτεσαι ή ό,τι φοβάσαι αφορά στα παιδιά σου. Κι αν οι φόβοι, πάρουν σάρκα και οστά; Αν τα χάσεις; Αν γλιστρήσουν μέσα από την αγκαλιά σου κι εσύ δεν καταφέρεις να τα σώσεις; Όχι, όχι, διώχνεις τη σκέψη αυτή γατί σου κόβει την ανάσα. Ξέρεις πως κάποιοι τραγικοί γονείς έχουν βιώσει αυτό τον εφιάλτη. Τους συλλυπείσαι, τους αγκαλιάζεις, δακρύζεις μαζί τους, μα κρυφά κάνεις το σταυρό σου που δεν είσαι εσύ στη θέση τους. >>>
