Λοκάντα είναι το ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού, κάτι σαν τις δικιές μας πανσιόν. Σε μια τέτοια λοκάντα παίζεται η κωμωδία: σκηνικό που μας θυμίζει τη «Βαβυλωνία» του Βυζαντίου. Μόνο που εδώ το κύριο πρόσωπο είναι γυναίκα, η γεμάτη τσαχπινιά και χάρες Μιραντολίνα (το όνομά της σημαίνει «θαυμαστούτσικη») και γύρω απ΄ το πρόσωπό της πλέκεται όλη η δράση. Όλα σχεδόν τα ανδρικά πρόσωπα της κωμωδίας μ’ αυτήν έχουν να κάνουν, ενώ οι δυο θεατρίνες μπαίνουν για να διευκολύνουν τη δράση∙ δίνουν την ευκαιρία οι δύο ερωτοχτυπημένοι άνδρες ν’ απομακρυνθούν για λίγο από τη Λοκαντιέρα, για να της δοθεί ίσα ίσα ο χρόνος να τυλίξει τον «κύριο Ιππότη». Μόνο που αυτός ο «αγριάνθρωπος» έχει πέσει εκεί μέσα από έναν άλλο κόσμο, όπου, τον πρώτο λόγο, έχει η ντομπροσύνη αρχικά, αλλά μετά τα σπαθιά και τα στιλέτα, στην πρώτη παρασπονδία. Ευτυχώς που η Λοκαντιέρα κατάφερε να βρεθεί προστατευμένη στη δύσκολη στιγμή, κι έτσι το έργο δεν καταλήγει σε ερωτικό δράμα.