Στη νουβέλα με τον τίτλο Θηρίο ή Θεός, η Δημητριάδου διαπραγματεύεται τα υπαρξιακά και αναπάντητα ερωτήματα που έθετε και στα προηγούμενα έργα της (Παλίμψηστη του λύκου μου μορφή, Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος, Ο βιωμένος χρόνος, Λέξεις απόκρημνες, Δήμιου και δημιουργού 36 αγχόνες επί χάρτου, Ο ποιητής διάγει εσώκλειστος, κ.α), εδώ με λόγο περισσότερο αναλυτικό και σε κάποια σημεία αμιγώς δοκιμιακό. «Πώς γίνεται ό,τι έχω χάσει, πάλι μέσα μου να είναι, πάλι να το νιώθω σαν το πιο «δικό μου», μια απώλεια κερδισμένη; […] Κάποτε ήθελα να είμαι ολόκληρος μέσα στον κόσμο […]. >>>
Από πού έρχεται ο ποιητής; Ποια η καταγωγική αρχή του; Ποιες οι πηγές της τέχνης του; Τα υλικά, τα θέματά του; Από ποιες αγωνίες αρδεύει; Ποιες μνήμες διασώζει; Ποια η θέση του στην κοινωνία; Τα σκοτάδια, τα φτερά του; Τι λέει; Τι δεν λέει; Στο τέλος-τέλος, έχει κάτι να πει;
Ριζάκης και Δημητριάδου αναμετριούνται με το θέμα. Όπου η «Διερώτηση για να μην κάθομαι άνεργος» του Καρούζου συναντά τη «Μελαγχολία ... >>>
