Tον τόπο ετούτο, ποτέ δεν τον αντιμετώπισα σαν φόρτωμα, ούτε τον καιρό σαν χάλασμα. Το μυστικό για να κάμεις το καλό είναι η αγάπη. Αυτό αποζητούσα, ίσως περισσότερο απ’ όσο έπρεπε κάποιες φορές. Η ζωή μου, βλέπεις, ήθελα να ’ναι ένα χωράφι σπαρμένο κάτω από τον ήλιο, όπου μέσα του θα πατούσαν άνθρωποι οικείοι και ξένοι, τα παιδιά μου και τα παιδιά των άλλων, το σημείο όπου θ’ άφηνα τα κόκαλά μου απάνω στο υγρό χώμα, εκεί όπου νέος σπόρος θα φύτρωνε κι όλα θα κάρπιζαν, δίνοντας τροφή κι ελπίδα στις επόμενες γενιές…

Tο 1880 γεννιέται ο Ηλίας. Φυτιλής, ιδρυτής του πρώτου κτηνοτροφικού συλλόγου της χώρας αποκαθιστώντας νομάδες κτηνοτρόφους, που ώς τότε ζούσαν σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού. Η φτώχεια μαστίζει την ελληνική ύπαιθρο. Η μετανάστευσή του στην Αμερική, το όραμα της αγροτικής πολιτικής του Βενιζέλου, φωτισμένοι άνθρωποι –όπως ο δάσκαλος Νικόλαος Μιχόπουλος, ο Αλέξανδρος Μέρος, o Δημήτρης Γρηγοριάδης, ο Σοφοκλής Τριανταφυλλίδης– αλλά και οι ανάγκες της εποχής ρίχνουν τον σπόρο στην ψυχή του για να συμπορευτεί μαζί τους και να γίνει ένας από τους πρωτεργάτες στο κίνημα του συνεργατισμού. Δίπλα του υπάρχει μια γυναίκα, η Μαγδαληνή, που τον εμπνέει και που του παραστέκεται. Ο πόλεμος του ᾽40 κι ο Εμφύλιος βάζουν φρένο στην πορεία των συνεταιρισμών Παρά τα εμπόδια όμως, η ζωή βρίσκει τρόπο και συνεχίζει.

Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή μιας οικογένειας που βηματίζει παράλληλα με την τοπική ιστορία αλλά και με την ιστορία μιας ολόκληρης χώρας, σε εποχές που η συλλογική προσπάθεια ένωνε τους ανθρώπους.

Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα το 1974. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών. Ζει κι εργάζεται στον Βόλο.

Έργα της: Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας, νουβέλα (Καστανιώτης 1997), Τώρα είναι αργά (Απόπειρα 2011), Μυθική μέρα, ποιήματα (Ενδυμίων 2014), Παράξενο Καλοκαίρι, διηγήματα (Εστία 2016), Ισόβιο Πρόσωπο, ποιήματα (Μελάνι 2018).