Ξέρουμε πώς μοιάζει το Κακό

χωρίς Θεό, στην εποχή μετά το θάνατό Του.

Μοιάζει με άρρωστο φωτάκι

που ξεκινά σ’ ένα σοκάκι σκοτεινό

σαν κουδουνάκι στον αστράγαλο του νεκροθάφτη

στις πόλεις της πανούκλας.

Κανείς μην πλησιάσει.

Μα νά, δειλά, όλοι ανοίγουν τα παράθυρα

να δουν, περίεργοι, τι σέρνεται στον δρόμο

κι αφήνουν να περάσει εντός,

με ένα χάδι στις κουρτίνες,

το μοχθηρό ετούτο φως

που λαμπαδιάζει τα δωμάτια

ανάβει τα καντήλια

κάνει τα κτίρια να φωσφορίζουνε σκληρά

και σκάβει στις εξώπορτες χάσκοντες τάφους.

Το Κακό μετά το τέλος του Θεού

μοιάζει με θάνατο ανούσιο

σε κλίμακα μαζική,

γενοκτονίες εθνοκαθάρσεις διακρίσεις

ανθρωποβόρες μάχες για την κατάκτηση

μιας νέας πηγής νοήματος και ηθικής

το μέτρο όλων το άτομο

το μέτρο όλων η κοινωνία

το μέτρο όλων η ιδεοληψία

το μέτρο όλων ποτέ το μέτρο –

Ξέρουμε πώς μοιάζει το Κακό.

Σκέψου.

Σκέψου πώς θα ’ταν το Καλό·

το Καλό σκέψου πως θα ’ταν

σε κλίμακα μαζική.

***

Η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και πολιτική θεωρία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, και δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο East Anglia. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στο διαδραστικό ιστορικό ντοκιμαντέρ από το Πανεπιστήμιο του Bournemouth. Το 2018 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο της Η επιστροφή των νεκρών (Πόλις, 2017). Ασχολείται, μεταξύ άλλων, με τη μετάφραση νορβηγικής λογοτεχνίας. Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορούν επίσης οι ποιητικές της συλλογές Λονδίνο-Ιστανμπούλ (2009) και Αστικά ερείπια (και αντιπερισπασμοί) (2013).