Η Εύα, έχοντας χάσει τα δύο πιο αγαπημένα της πρόσωπα στη ζωή, τη μητέρα της και την αδερφή της, μεγαλώνει σε ίδρυμα από την ηλικία των έξι. Χρόνια αργότερα, ο θάνατος του άντρα της στέκεται η αφορμή ώστε να επιστρέψει στο νησί της και να συναντήσει ξανά πρόσωπα και μέρη των παιδικών της χρόνων. Η μοναδική της έγνοια είναι να μάθει τι πραγματικά συνέβη στη μικρή της αδερφή, πριν αυτή εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Σε έναν τόπο άγριας ομορφιάς, αλλά και αφιλόξενο τώρα πια, όπου νεκρά πουλιά ξεβράζονται στην παραλία, μαυροκόρακες πετούν πάνω από απότομους γκρεμούς και φαράγγια, παιδιά εξαφανίζονται μυστηριωδώς, όπου ντόπιοι γνωρίζουν αλλά δεν μιλάνε και δυνατοί άνεμοι σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους, η Εύα προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια και να μάθει επιτέλους την αλήθεια. Εξάλλου, σύμφωνα με το πώς εκείνη αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της, καθετί που ανοίγει πρέπει και να κλείνει, ό,τι αρχίζει πρέπει και να τελειώνει.

Το Αθώο είναι ένα βιβλίο που διερευνά ζητήματα όπως η απώλεια και το τραύμα, η ενοχή και η εξιλέωση, οι πάσης φύσεως εγκλεισμοί, το διαφορετικό, η διαρκής αναζήτηση για τις ρίζες που μας κρατούν συνδεδεμένους με το παρελθόν, και πάνω απ’ όλα η ανάγκη για αποδοχή, αγάπη, δικαιοσύνη.

Δ.Γ.

***

Η Βασιλική Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1948. Σπούδασε κινηματογράφο. Έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μεγάλου μήκους (Το πέρασμα, 1990 και Με μια κραυγή, 1995), μικρού μήκους ταινίες και ντοκιμαντέρ, και έχει επιμεληθεί εκπομπές για το Β΄ και το Γ΄ Πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας. Για τις ταινίες της έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο FIPRESCI.

Το 2000 κυκλοφόρησε η νουβέλα της Η Λιούμπα και άλλα αρώματα, από τις εκδόσεις Εστία. Το 2005 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της Η καρδιά του λαγού και το 2009 το μυθιστόρημα Σμιθ (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2010), από τις εκδόσεις Πόλις. Το 2013 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Η άσκηση του Ροτ και, το 2017, η συλλογή διηγημάτων της Το τέρας στο μετρό, από τις εκδόσεις Πατάκη.

Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε περιοδικά και εφημερίδες.

φωτογραφία εξωφύλλου: © Olia Drazan, west peering (2020)