Γράφει η Τζένη Μανάκη //
«Ο πατέρας ήταν αυστηρός σε όλα του – και μαζί μου φυσικά- αλλά η μητέρα μου ήταν πιο ανεκτική, κι εκεί έβρισκα καταφύγιο και μοιραζόμουν τα γραπτά μου, που ήδη είχαν ξεπεράσει κατά πολύ τις πεντακόσιες σελίδες (!). Ιερογλυφικών φυσικά… Αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, είχα “τσιμπήσει”, θυμάμαι, από σχετικά νωρίς το ερώτημα που, αδιόρατα αλλά μάλλον βασανιστικά, πλανιόταν μέσα στο σπίτι και που ήταν “τί μέλλει γενέσθαι με αυτό το παιδί”, και θυμάμαι καθαρά τη συχνότατα εκπεφρασμένη και άνευ αμφισβητήσεως γνώμη του πατέρα προς τη μητέρα μου: “Εσύ θα τον κατέστρεψεις”. Πράγμα που στη συνέχεια άλλαξε χρόνο: “Εσύ τον κατέστρεψες”».
>>>
Από τον τίτλο αντιλαμβανόμαστε ότι ο εσταυρωμένος Χριστός είναι ο λογοτεχνικός ήρωας του νέου βιβλίου του Γιάννη Πάσχου. Του αρέσει του συγγραφέα να μας εκπλήσσει, όπως και με την παιδική του φωτογραφία στο εξώφυλλο του προηγούμενου βιβλίου, Χρονικό ενός δυσλεκτικού ή με τις Μαγικές Ιστορίες του Δον Ντομίγκο. Γνωρίζοντας βέβαια τον Γιάννη Πάσχο το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για μια στροφή στη θεολογία, μία ακόμη ενδιαφέρουσα ενασχόληση σε ώριμη πια ηλικία, αντίστοιχη εκείνης με τη βιολογία και πιο συγκεκριμένα με την ιχθυολογία. >>>
Το χρονικό ενός δυσλεκτικού του Γιάννη Πάσχου (εκδ. Περισπωμένη) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτοβιογραφική νουβέλα, όμως κατ’ ουσίαν είναι μια ανάλαφρη καταγγελία κατά της μικρόνοιας. Ο κόσμος για το παιδί-Γιάννη είναι ένας κόσμος ήχων και εικόνων, ένα πληρέστατο σύμπαν γεμάτο έμπνευση και καλπάζουσα φαντασία από το οποίο απουσιάζουν επιδεικτικά τα γράμματα. Στις ποικίλες παρουσιάσεις του βιβλίου δόθηκε μεγάλη έμφαση στον βασανισμό και την περιθωριοποίηση που υφίσταται ένα δυσλεκτικό παιδί, ιδιαίτερα σε εποχές και τόπους όπου η επιστήμη δεν έχει ακόμη δώσει τα φώτα της. >>>
Ο Γιάννης Πάσχος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1954. Είναι καθηγητής ιχθυολογίας. Και παράλληλα τα τελευταία δεκαεπτά περίπου χρόνια καταθέτει και τις λογοτεχνικές επιδόσεις του. Και χρησιμοποιώ τη λέξη «επιδόσεις» διότι τα λογοτεχνικά κείμενα του Πάσχου δεν είναι μόνο πως ανήκουν σε διάφορα είδη –ποιήματα, διηγήματα, αφηγήματα, επιστημονικά– αλλά, κυρίως, χαρακτηρίζονται από μια δική του ματιά ανάγνωσης του κόσμου – συχνά χιουμοριστική, συχνά σχολιαστική, συχνά υποδόρια σαρκαστική. >>>
