Στη μητρόπολη του άμεσου μέλλοντος, που θα μπορούσε να είναι η Αθήνα, οι δρόμοι δεν έχουν όνομα. Η παρατεταμένη άπνοια κυριαρχεί. Οκτώ καθημερινοί χαρακτήρες προσπαθούν να βρουν κομμάτια του εαυτού τους που αγνοούνται. Ένα αιφνίδιο γεγονός, μια παράλειψη ή μια αλλαγή στη ρουτίνα τους, ανατρέπουν τα πάντα και δίνουν το έναυσμα για να ανακαλύψουν μέσα στη θάλασσα των απωλειών τους κάτι που τους περιέχει. Μία σολίστ, ένας σεκιούριτι, ένας βουλευτής, ένας συλλέκτης, μία ταμίας, μία μάνατζερ, ένας διαχειριστής πολυκατοικίας και μία χάκερ, συνθέτουν ένα υπαρξιακό παζλ με σκοπό να βρεθούν πιο κοντά στο άγνωστο είναι τους. Μια συλλογή διηγημάτων που ρίχνει φως στις διαφορετικές όψεις της ψυχικής μας διάστασης. Ιστορίες που μιλούν για την εσωτερική εξορία, την απογύμνωση, την αμνησία, την καταγωγή, τον έρωτα, τη μνήμη, τις εκδοχές μας. Σ’ έναν σύγχρονο κόσμο όπου όλα είναι ρευστά, οι πρωταγωνιστές των διηγημάτων απαιτούν να αντικρίσουν την αλήθεια τους όσο σκληρή κι αν είναι.
Οκτώ διηγήματα σε μια συνέχεια θεματική, σαν μέρη ενός σπονδυλωτού μυθιστορήματος, με την κοινή τους αναφορά να βρίσκεται στην επινοημένη πολιτεία «Κλεψύδρα», με τους χαρακτήρες των ηρώων τους να συνταιριάζουν μεταξύ τους στην απουσία της ζωής, την έλλειψη της αληθινής ανάσας, την άπνοια που διακατέχει τόσο τα πρόσωπα όσο και τον χώρο που τους περικλείει ασφυκτικά. Οκτώ ιστορίες για μια ζωή, που ζωή δεν είναι. >>>
Μια διαδεδομένη «λαϊκή σοφία» θέλει τον χώρο της δημοσιογραφίας να μην μπλέκει εύκολα με εκείνον της λογοτεχνίας. Ο Τύπος, λένε, κυνηγάει συνεχώς το εφήμερο, σε αντίθεση με τον χώρο των βιβλίων, που είναι προσηλωμένος στο διαρκές. Ως αποτέλεσμα, αυτό το λοξοκοίταγμα μεταξύ του φευγαλέου και του βραδυκίνητου, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα εστίασης στον επίδοξο καταλύτη των νοητών ορίων, οδηγώντας τον σε ένα όχι και τόσο ευχάριστο «αλληθώρισμα». >>>
