Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, δική μου, χωρίς ιδιαίτερες καλλιτεχνικές αξιώσεις. Τα ποιήματα της συλλογής έρχονται από μακριά, για να εκφράσουν το ασάλευτο ΕΓΩ μου και κυρίως τις σταθερές μου αρχές αναφορικά με εκείνες που εγώ καταλογίζω ουσιαστικές αξίες της ζωής! Στην περίπτωσή μου, θέλω να πιστεύω ότι η ποίηση και ο στίχος έχουν σχέση με την εξωτερίκευση ευαίσθητων στοιχείων της ζωής που σημαδεύουν την ουσία της, ή την στάση του δημιουργού έναντι των καίριων αξιών της ζωής, όπως είναι η αγάπη, (όχι απλώς η ερωτική), οι σχέσεις του ατόμου με το οικείο περιβάλλον, με την πατρίδα, με τη φύση….

Βασική προϋπόθεση και σε ποιήματα που μοιάζουν ως αφιερώματα, ή είναι τέτοια, είναι η κοινωνική διάσταση συγκεκριμένων καταστάσεων. Και αντίστροφα. Εκφράζουν τους κοινωνικούς περιορισμούς στην ελευθερία των αισθημάτων, που στοχοποιούν την πραγματική προσωπική ελευθερία, δημιουργώντας έτσι την δραματική εικόνα (όχι την απαισιόδοξη), που συνεχίζουν να βιώνουν τα πραγματικά, ειλικρινά και υπερχρονικά ελεύθερα αισθήματα. Υπό την οπτική αυτή γωνία, ο λυρισμός μοιάζει να είναι απόρροια δραματικών βιωμάτων. Ωστόσο, ενώ διαφαίνονται πλήθος συγκεκριμένων αναφορών, τα ποιήματα απευθύνονται σε συγκεκριμένες κατηγορίες αναγνωστών.  Έτσι, θέλω να πιστεύω ότι ο κάθε αναγνώστης θα βρει στα ποιήματα της συλλογής δικά του βιώματα, πράγμα που θα σφραγίσει και την επιτυχία τους.

Δεν το κρύβω ότι, ενώ γράφτηκαν σε διαφορετική χρονική περίοδο, ενώ πολλά άλλα έχουν χαθεί, η πλειοψηφία των ποιημάτων είναι γνωστά σε στενά και οικεία περιβάλλοντα. Ήταν μάλιστα η δική τους παρότρυνση για να δουν το φως της δημοσιότητας, όταν προσωπικά επέμενα να παραμείνουν ως προσωπική εμπειρία και κειμήλιο.