ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ποιητικό έργο του 1926, ξεχασμένο και από τον ίδιο τον ποιητή του, το οποίο βρέθηκε πρόσφατα και απροσδόκητα στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναδεικνύεται ως το πρώτο έργο γραμμένο σε πραγματικά μοντερνιστικό ελεύθερο στίχο που δημοσιεύτηκε στη γλώσσα μας σε αυτοτελή έκδοση. Βιβλίο εξαιρετικά ενδιαφέρον, αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο ποιητής του (ηλικίας τότε 20 ετών) φαίνεται να έχει μιμηθεί στους στίχους του εικόνες και την ατμόσφαιρα της πόλης κάποιων από τα ποιήματα της συλλογής Προύφροκ και άλλες παρατηρήσεις (1917) και της Έρημης Χώρας (1922) του Έλιοτ. Την επανέκδοση του έργου αυτού συνοδεύει εκτενής, διεισδυτική μελέτη της Αλεξάνδρας Σαμουήλ.

*

Ξεχασμένος ως λογοτέχνης, παρά το πλούσιο ποσοτικά και όχι ασήμαντο ποιητικά έργο του, ο Βασίλης Μεσολογγίτης (Κωνσταντινούπολη 1906-Αθήνα 1988) ήταν γνωστότερος μέχρι πρόσφατα ως κωμικός ηθοποιός και ακόμη περισσότερο ως πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών.

Ωστόσο, η ανά χείρας νεανική ποιητική του σύνθεση (1926), έπειτα από δύο συλλογές που προηγήθηκαν (1922, 1923), και που δεν πέρασαν απαρατήρητες από την κριτική, είναι το πρώτο σε πραγματικά νεωτερικό ελεύθερο στίχο έργο το οποίο δημοσιεύτηκε αυτοτελώς στον τόπο μας.

Προφανώς η έλλειψη ανταπόκρισης από την κριτική σε αυτό του το βιβλίο τον έστρεψε σε μια συντηρητικότερη έκφραση, στα  ποιητικά, πεζογραφικά και θεατρικά κείμενά του που ακολούθησαν.