Το δικαίωμα διεξαγωγής αποδείξεων αποτελεί ένα από τα πιο αξονικά και σταθερά επίκαιρα ζητήματα του ποινικού δικονομικού δικαίου και για αυτό η βελτίωση της λειτουργίας του αποτέλεσε προτεραιότητα του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όπου για πρώτη φορά προβλέπεται ρητά στο άρθρο 102 ΚΠΔ το εν λόγω δικαίωμα κατά μήκος της προδικασίας συνδεόμενο με την αρχή της δικαιότητας της διαδικασίας. Συνάμα, στο νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προωθούνται μεταρρυθμίσεις, που βελτιώνουν το δικονομικό περιβάλλον λειτουργίας του εν λόγω δικαιώματος σε όλο το φάσμα της ποινικής διαδικασίας και κινούνται στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της θέσης των διαδίκων και του λειτουργικού ρόλου του Εισαγγελέα, της αποτελεσματικότερης προστασίας του δικαιώματος υπεράσπισης, της τόνωσης του αισθήματος αυτονομίας της εκφοράς δικαστικής κρίσης, της ποιοτικής βελτίωσης της αιτιολόγησης των δικαστικών κρίσεων και της προσπάθειας να επανέλθει το ποινικό δικονομικό σύστημα στην ταχύτητα, που πράγματι εξυπηρετεί τη σύνθετη στοχοθεσία της ποινικής δίκης.