Οπλισμένος με καθαρή σκέψη, με άκρατη φιλομάθεια και με την εμπειρική γνώση, ο Φώτης Αποστολόπουλος έκανε ηχηρή την παρουσία του στον δημόσιο βίο του τόπου μας. και πάνω απ’ όλΛιτός σε όλα, αυστηρός με όλα και με όλους, ρομαντικός μέχρι… θανάτου, και πάνω απ’ όλα κοινωνιστής κι ονειροπόλος, μιλούσε, έγραφε, έκρινε, κήρυττε, με παρρησία και σθένος τις κοινωνικές, πολιτικές και φιλοσοφικές αλήθειες.

Είχε τις πιο ευγενικές και υπερούσιες εμμονές και ευαισθησίες. Φορτωμένος με πολλές πίκρες και τραυματικές περιπέτειες, αγωνιζόταν με το πνεύμα και τον λόγο να καταδείξει την λάθος πορεία και εξέλιξη του ανθρώπου, της κοινωνίας και των συστημάτων… Ήταν μια τίμια φωνή, μια άγρυπνη και αγωνιούσα συνείδηση… Οι συγκυρίες της ζωής δεν του επέτρεψαν να αποκτήσει περισσότερες δυνάμεις, του είχαν θέσει όρια στα βήματά του και στις κατακτήσεις του. Έγραψε ποίηση, πρόζα, διηγήματα, μελέτες, άρθρα, ρεπορτάζ και επιδόθηκε στη δημοσιογραφία με επιτυχία. Ήταν πολυτάλαντος. Στην εφημερίδα του «Σαλπιγκτής» που έβγαζε για πολλά χρόνια, διοχέτευε όλη την πνευματική του αλκή. Το πέρασμά του από την επίγεια ματαιότητα, αποτυπώθηκε στην ιστορική μνήμη του τόπου μας.

Γιάννης Νικολόπουλος

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Φώτιος Κων/νου και Φανιώς Αποστολόπουλος, ο τυπογράφος,

ο δημοσιογράφος, ο ρεπόρτερ, ο κριτικός συγγραφικών έργων και

έργων κινηματογράφου, ο εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας

«Ο Σαλπιγκτής», γεννήθηκε στην Καυκανιά Ηλείας στις 14 Μαΐου

1937. Ήταν καρπός του έρωτα του Κων/νου Αποστολόπουλου και

της Φανιώς Ρηγοπούλου. Η ζωή του υπήρξε περιπετειώδης, ταραχώδης

αλλά και δημιουργική.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει:

1. Κείμενα πολιτικού περιεχομένου

2. Κείμενα κοινωνικά, φιλοσοφικά, αποφθέγματα, σκέψεις, ποιήματα, χιουμοριστικά και προβληματισμούς για την ανθρώπινη ύπαρξη σ’ όλη

της την έκταση.

3. Κριτικές για την τέχνη (κινηματογράφο, εκθέσεις ζωγραφικής

καθώς και κριτική βιβλίων.

Το 2002 αρρώστησε και πηγαινοερχόταν στα νοσοκομεία «Ρίο»,

στην Πάτρα και στο νοσοκομείο του Πύργου «Ανδρ. Παπανδρέου».

Τον Ιούλιο του 2009 επιδεινώθηκε η υγεία του και σιγά σιγά,

ημέρα με την ημέρα δεν πήγαινε καλά ώσπου στις 10 Νοεμβρίου

2009, ώρα 11.30 βραδινή, εκοιμήθη για πάντα και άφησε πίσω του

ένα μεγάλο κενό στην οικογένειά του και στους ανθρώπους που

τον αγαπούσαν.