Η συλλογή διηγημάτων τού Κωνσταντίνου Λίχνου με τίτλο «Αδιέξοδοι καιροί» χαρακτηρίζονται από τον στοχασμό τού συγγραφέα πάνω στο ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης, ως προέκταση των κοινωνικών συνθηκών. Οι ήρωες των έργων, συνήθως ακροβατούν ανάμεσα στο περιθώριο του συνόλου και την κοινωνική σύμβαση. Οριοθετούν τις δυνατότητές τους για επιβίωση, σε έναν κόσμο παγερά αδιάφορο ενώπιον της συνείδησης, ολοκληρωτικά αφοσιωμένο στο κυνήγι της υλικής μεγέθυνσης. Μία εποχή με προεκτάσεις στο παρελθόν και το εκάστοτε παρόν, δίχως να γνωρίζει σύνορα παρά μόνο περιορισμούς, που οδηγούν στην ατομική υπονόμευση.
