Η Αγγελική Ζευγολάτη επενδύει την ποιότητα συσσωρευμένων εμπειριών σε μία πρότυπη συλλογή ποιητικού και πεζού λόγου με τίτλο «Πίνακες». Επρόκειτο για στιγμές τής προσωπικής της διαδρομής, μέσα από την οποία αναπτύσσει και ξεδιπλώνει πτυχές μίας ολάκερης πραγματικότητας ανθρωπίνων σχέσεων, συναισθηματικών καταστάσεων, στιγμιαίων συμβάντων που όρισαν και καθόρισαν τη σκέψη και τη θέση της στα πράγματα. Στους στίχους των ποιημάτων ανακαλύπτει κανείς πτυχές τής παιδικής αθωότητας, ενώ ο πεζός λόγος διακρίνεται για την ανάπτυξη θεμάτων με έντονα τα μεταφυσικά συνθετικά υλικά, χωρίς, ωστόσο, πρόθεση μυθοπλαστικής αναπαραγωγής, αλλά στοχευμένης απομάγευσης του εξωτερικού περιβάλλοντος κόσμου.
