Γράψαμε αυτό το βιβλίο για να εξετάσουμε την «αντικοινωνική» συνθήκη που δημιούργησε η συγκυρία της πανδημίας του κορωνοϊού (COVID-19), για να σκιαγραφήσουμε το κλίμα της γενικευμένης επικινδυνότητας που προκάλεσε η απειλή προσβολής από τον ιό· για να διερευνήσουμε τις επιπτώσεις της κοινωνικής «αποστασιοποίησης» και «απομόνωσης» που υπήρξαν οι συνθήκες προφύλαξης της ευθραυστότητας της υγείας, της ανθρώπινης ύπαρξης εν γένει.
Αλλά γράψαμε αυτό το βιβλίο για να μιλήσουμε και για τις γέφυρες που μπορεί να έχτισε η απόσταση, για το χώρο που δυνάμει δημιούργησε στο πλησίασμα και, αντίστροφα, για την εγγύτητα που προκαλούσε στο φαντασιακό κάθε φορά που κάποιος απομακρυνόταν για να μας προστατεύσει. «Δεν σε αγκαλιάζω / δεν σε φιλάω / δεν σε αγγίζω γιατί νοιάζομαι για την ασφάλειά σου». «Μένω μακριά» γιατί είναι ο τρόπος μου να δείχνω πόσο «κοντά μου» σε νιώθω.
Μέσα από τη διερεύνηση διαφόρων όψεων και πρακτικών της εξ αποστάσεως συνθήκης, τα κείμενα του παρόντος βιβλίου επαναδιαπραγματεύονται την ουσία των εννοιών της εγγύτητας και της απόστασης.
Αθηνά Καρατζά & Ανδρομάχη Μπούνα-Βάιλα