Η Περλ έχει την ευθύνη για: τα θλιβερά, το παρελθόν, τα καλά. Η Στάσα πρέπει να νοιάζεται για: τα αστεία, το μέλλον, τα άσχημα.
To φθινόπωρο του 1944 οι δωδεκάχρονες δίδυμες αδερφές Περλ και Στάσα, μαζί με τη μητέρα τους και τον παππού τους, εκτοπίζονται στο Άουσβιτς. Μέσα σε αυτόν τον άγνωστο και απειλητικό κόσμο, οι δύο αδερφές βρίσκουν καταφύγιο στη δίδυμη φύση τους και παρηγοριά στη δική τους γλώσσα και στα κοινά παιχνίδια της παιδικής τους ηλικίας. Τραβώντας την προσοχή του Γιόζεφ Μένγκελε, του διαβόητου «αγγέλου του θανάτου» του Άουσβιτς, και αποτελώντας μέρος ενός πειραματικού πλήθους από δίδυμα αδέρφια γνωστού ως ο «Ζωολογικός Κήπος του Μένγκελε», τα κορίτσια βιώνουν προνόμια και τρόμους άγνωστους σε άλλους κρατουμένους.
Τον ίδιο χειμώνα, σε ένα κοντσέρτο που ενορχηστρώνει ο ίδιος ο Μένγκελε, η Περλ εξαφανίζεται. Η Στάσα πενθεί για τη δίδυμη αδερφή της, αλλά δεν εγκαταλείπει την ελπίδα να είναι ακόμη ζωντανή. Όταν ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει το στρατόπεδο, η Στάσα και ο φίλος της ο Φίλιξ –ένα αγόρι αποφασισμένο να εκδικηθεί για τον χαμένο δίδυμο αδερφό του– ταξιδεύουν μέσα στην ερειπωμένη Πολωνία. Απτόητοι από τους τραυματισμούς, την πείνα και το χάος που τους περιβάλλει, με τον κίνδυνο και την ελπίδα να τους παρακινούν εξίσου, έρχονται σε επαφή με εχθρικούς χωρικούς, μαχητές της εβραϊκής αντίστασης, άλλους πρόσφυγες και συνεχίζουν την αναζήτησή τους πιστεύοντας ότι θα καταφέρουν να συλλάβουν τον Μένγκελε και να τον φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης μέσα στα ερείπια του ζωολογικού κήπου της Βαρσοβίας.

Ο Κήπος του Μένγκελε (Mischling*) μιλάει για μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία του ανθρώπου δείχνοντάς μας τον δρόμο προς τη δύναμη της ψυχής και την ελπίδα. (*Mischling /misch·ling/, υβρίδιο· μιγάς. Χρησιμοποιήθηκε από το Τρίτο Ράιχ για να δηλώσει άτομο μεικτής καταγωγής).

«‘Eνα υπέροχο μυθιστόρημα για τα πιο απεχθή εγκλήματα, ένας φόρος τιμής με τη θαυμαστή ελαφρότητα του παραμυθιού, ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης για τα παιδιά που δεν τους επιτράπηκε να ενηλικιωθούν».  Αντονυ Ντορ συγγραφέας του Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε
«Η Κόναρ περιγράφει τη φρίκη με τρόπο λυρικό, στη γλώσσα του παραμυθιού. Οι αναγνώστες που θα αφεθούν στη μαγεία της εξαιρετικής γραφής της δεν θα την ξεχάσουν ποτέ».  Ruth Franklin, New York Times Book Review
«Η συναισθηματική ζωή των δύο αφηγητών έχει απίστευτη δύναμη, είναι δε μοναδική η ικανότητα της Κόναρ να περιγράφει την κόλαση που ήταν το Άουσβιτς συλλαμβάνοντας την ίδια στιγμή την αξιοθαύμαστη αντοχή πολλών κρατουμένων, που διατηρούν την ελπίδα και την ανθρωπιά μέσα στον πιο ακραίο πόνο, που παραμένουν, για να θυμηθούμε τον Ελί Βιζέλ, ανθρώπινοι σε ένα απάνθρωπο σύμπαν».  Michiko Kakutani, New York Times
«Μια ιστορία θάρρους, ειπωμένη με θάρρος· λιτή και ωραία, καθηλωτική και σπαραξικάρδια, εκπληκτική από την πρώτη ως την τελευταία, μεταφυσική, σελίδα».  David Wroblewski, συγγραφέας της Ιστορίας του Έντγκαρ Σoτέλ
«Η Κόναρ είναι μία καταπληκτική και ατρόμητη συγγραφέας. Με μαγικά που ξορκίζουν, πορεύεται μέσα στο πιο εφιαλτικό τοπίο, κραδαίνοντας το φως της».  Karen Russell, συγγραφέας του Swamplandia!