Κυκλοφορεί το 2ο βιβλίο με διασκευές κλασικών θεατρικών έργων από τον Γιάννη Καλατζόπουλο.
Περιέχονται τα έργα: Αρχοντοχωριάτης (Μολιέρου), Τουραντό (Κάρλο Γκότσι), Πέερ Γκυντ (Ίψεν), Πήτερ Παν (Τζέημς Μπάρι), Σολομώντεια λύση (από το κινέζικο έργο «Ο κύκλος με την κιμωλία» απ’ όπου εμπνεύστηκε κι ο Μπρεχτ το δικό του έργο).
Στην έκδοση, εκτός των θεατρικών κειμένων, θα βρείτε Παραρτήματα με οδηγίες για το ανέβασμα από σχολικές και άλλες ερασιτεχνικές ομάδες.

Το Θέατρο για Παιδιά έχει και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του σε σχέση με το θέατρο των μεγάλων.
Πρώτα-πρώτα, εδώ οι θεατές είναι στ’ αλήθεια παιδιά. Ενώ στο θέατρο των ενηλίκων προσέρχονται σαν παιδιά, ακριβέστερα με την ενδόμυχη επιθυμία να ξαναγίνουν για λίγο παιδιά.
Αυτό για τον ηθοποιό είναι περίπου ό,τι είναι για τον ακροβάτη το salto mortale με ή χωρίς δίχτυ. Και στις δύο περιπτώσεις ο καλός ακροβάτης κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. Ξέρει όμως ότι, αν πέσει, στη μια περίπτωση θα σκοτωθεί, ενώ στην άλλη απλώς θα προκαλέσει τον οίκτο των ευγενικών θεατών ή την αποδοκιμασία των άξεστων. Η αποδοχή εκ μέρους των ενηλίκων θεατών της θεατρικής «σύμβασης» (ένα ωραίο ψέμα ήρθαμε να δούμε στο Θέατρο) αλλά και της συμβατικότητας του βίου μας, λειτουργεί σαν προστατευτικό δίχτυ για τον ηθοποιό. «Αν κάνω και κανένα λαθάκι δε χάλασε ο κόσμος».
Όταν όμως παίζει για παιδιά οφείλει να ξέρει ότι αν «πέσει» μπορεί όχι βέβαια να σκοτωθεί, αλλά να σκοτώσει κάτι εξαιρετικά εύθραυστο: το όνειρο που βλέπουν πολλά παιδιά μαζί, χωρίς να κοιμούνται.
Γ.Κ.