Μία το μεσημέρι και σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό ένα ασήμαντο περιστατικό γίνεται η αφορμή για έναν άντρα χωρίς όνομα να κάνει έναν νοερό απολογισμό της ζωής του. Το σκοτεινό παρελθόν του, η κόρη του που έχει δώδεκα χρόνια να του μιλήσει, η γυναίκα του, η προηγούμενη ζωή του, ξετυλίγονται ακολουθώντας το ρυθμό των βημάτων του, αλλά και τον εσωτερικό ρυθμό των σκέψεων και της μνήμης του, μιας μνήμης συχνά στρεβλής και παραποιημένης. Η αφηγηματική φωνή παρεμβαίνει στα γεγονότα, τα πρόσωπα και τις εσωτερικές τους συγκρούσεις δίνοντας τη δική της εκδοχή, διαμορφώνοντας τη δική της αλήθεια, συνομιλώντας μαζί τους, μέχρι να φανερωθούν μυστικά δεκαετιών.
Η ενοχή των απογόνων, και ειδικότερα της ακριβώς επόμενης γενιάς, είναι ένα ψυχολογικό ζήτημα που εμφανίζεται σε κάθε περίοδο της ιστορίας, όταν μεγάλα εγκλήματα έχουν συμβεί και βαραίνουν τους δράστες κι ολόκληρη την κοινωνία. Το έχουμε δει στη Γερμανία, όπου τα παιδιά των Ναζί βιώνουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, ένα φρικτό (προ)πατορικό αμάρτημα, μια κληρονομιά που δεν θέλουν (λ.χ. Η διερμηνέας της ... >>>
