…«Κι αν σου έλεγα ότι οι Ελεύθεροι Τέκτονες, είναι αυτοί οι οποίοι έθεσαν ως μία μόνο από τις επιδιώξεις τους, το να ελαχιστοποιήσουν – όσο είναι δυνατόν – αυτές τις διαιρέσεις που καθιστούν τους ανθρώπους εξαιρετικά ξένους μεταξύ τους;»…
Μ’ αυτά τα λόγια ο Φαλκ περιγράφει το όνειρο οι άνθρωποι να ζουν μαζί, ενωμένοι και αδελφωμένοι, σε μια Φωτισμένη κοινωνία, ενώ έμμεσα χαρακτηρίζει τον Ελευθεροτεκτονισμό ως μία δεξαμενή ελεύθερης σκέψης και χώρο κοινωνικής προόδου.
Στο «Ερνστ και Φαλκ - Διάλογοι για Ελευθεροτέκτονες», η εμβληματική μορφή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού G. E. Lessing, σε Πέντε Σωκρατικού τύπου Διαλόγους, ανοίγει τις πόρτες και προσφέρει μια νηφάλια εικόνα για τον κόσμο του Ελευθεροτεκτονισμού, πέρα από «αγιοποιήσεις» και «δαιμονοποιήσεις».
Οι δύο φίλοι, ο γεμάτος περιέργεια και αμφισβητίας Eρνστ, ένας νεαρός, επίδοξος και τελικά απογοητευμένος Ελευθεροτέκτων και ο καυστικός Φαλκ, ένας έμπειρος, μεσήλικας Ελευθεροτέκτονας, ο οποίος είναι δεινός κάτοχος της ρητορικής τέχνης και ικανός χρήστης του αλληγορικού μεταφορικού λόγου, συζητούν τον ρόλο του Ελευθεροτεκτονισμού, εντός και εκτός της κοινωνίας και προσεγγίζουν το «reson d’être» της Τεκτονικής Αδελφότητας:
…«Εργάζονται για όλα τα καλά που πρόκειται μελλοντικά να έρθουν στον κόσμο. (...) Τα πραγματικά Έργα των Ελευθεροτεκτόνων έχουν ως τελικό στόχο το να καταστήσουν περιττές τις πράξεις που, κατά το κοινώς λεγόμενο, αποκαλούνται καλές»…
Ο Lessing, που το 1771 είχε μυηθεί στον Ελευθεροτεκτονισμό, με το έργό του «Ερνστ και Φαλκ», άφησε μια φιλοσοφική κληρονομιά σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η λογοτεχνική μορφή του διαλόγου και η μαιευτική μέθοδος που υιοθετεί ο συγγραφέας, μας επιτρέπουν να συμμετέχουμε βήμα-βήμα σ’ αυτή την πορεία της γνώσης, ενώ ταυτόχρονα αφήνει επίσης χώρο και για δικά μας
συμπεράσματα. Μια ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την ατομική ελευθερία, την ανεξάρτητη σκέψη, την πολιτική κοινωνία και τη δημιουργία της, καθώς και το γεφύρωμα των πολιτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών χασμάτων, που χωρίζουν τους ανθρώπους.
Το «Ερνστ και Φαλκ – Διάλογοι για Ελευθεροτέκτονες», που επηρέασε καθοριστικά, από τα Τυπικά και την διδασκαλία των Ιλλουμινάτι όπως και των μετέπειτα Ουμανιστικών Ελευθεροτεκτονικών συστημάτων, έως τη σκέψη των πρώτων Γάλλων Ουτοπικών Σοσιαλιστών και των Γερμανών κομμουνιστών του Παρισιού στα μέσα του 19ου αιώνα και - όχι άδικα - χαρακτηρίστηκε:
«Το ευαγγέλιο του αληθινού Ελευθεροτεκτονισμού» και
«Ένα κείμενο σταθμός στην Ιστορία της Πολιτικής Φιλοσοφίας»
240 χρόνια μετά την συγγραφή του, ζει μια δεύτερη ζωή και συνεχίζει να είναι ένα συναρπαστικό και διαχρονικά επίκαιρο έργο!
