«Η εργασία αυτή φιλοδοξεί να συμβάλει στην διερεύνηση του θέματος της βίας, της έμφυλης διάστασής της και των έμφυλων ταυτοτήτων, μέσα από την καταγραφή και την ανάλυση ιστοριών βίας, που προέρχονται από πομακικά χωριά του νομού Ξάνθης. Τα χωριά είναι η Λυγαριά, το Ευνόμιο, το Μάρδιο, ο Αχνός. Όλα αυτά τα χωριά απέχουν πάνω από 40 χιλιόμετρα από την Ξάνθη και ανήκουν στην ομάδα των βορειότερων πομακικών χωριών. Στην εργασία επιχειρείται η μελέτη των πρακτικών βίας στις οποίες εμπλέκονται γυναίκες. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε κοινότητες ανθρώπων, στις οποίες η βία δεν αποτελεί σε ρητορικό επίπεδο, κοινωνική δομή ή στοιχείο της πολιτικής συμπεριφοράς των κοινωνικών υποκειμένων ή των ομάδων μέσα σε αυτές.
Επειδή κατοικώ στην Ξάνθη, από πολύ μικρή ερχόμουν σε επαφή με Πομάκους και με μουσουλμάνους από τις άλλες κοινότητες, οι οποίοι κατάγονται από τον ομώνυμο νομό. Παρόλη όμως την γεωγραφική εγγύτητα, η πομακική κοινωνία είναι διαφορετική από την δική μου, ιδιαίτερη και με μεγάλο λαογραφικό και ανθρωπολογικό ενδιαφέρον, ακόμη και για ερευνητές ή ερευνήτριες οι οποίοι και οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν ιθαγενείς. Επιπλέον, παρά τις σημαντικές εργασίες που υπάρχουν για τους Πομάκους, υπάρχει ακόμη αδιερεύνητο ένα μεγάλο μέρος του πολιτισμού τους.
Η έρευνα πεδίου στις πομακικές μικροκοινωνίες ξεκίνησε πριν την έρευνα που χρειάστηκε για την μεταπτυχιακή διατριβή και το γεγονός αυτό συνετέλεσε αποφασιστικά στη συλλογή του υλικού μου, παρά τις επιμέρους δυσκολίες που συνεχώς ανακύπτουν στην έρευνα των πομακικών κοινοτήτων. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο επιλέχτηκε η πομακική κοινωνία ως πεδίο έρευνας, εφόσον μου ήταν εκ των προτέρων γνωστό πως η βία υπάρχει σ’ αυτές τις κοινότητες, όχι ως ιδεολογία, όπως συμβαίνει αλλού, αλλά ως κοινωνική πρακτική τους»