Από το 2010 μία καταστροφική οικονομική κρίση χτύπησε την Ελλάδα, αποσταθεροποιώντας οριστικά έναν ήδη προβληματικό κοινωνικό ιστό. Έκτοτε η χώρα περιήλθε σε ένα καθεστώς ακινησίας. Το έργο Παράλληλη Κρίση είναι ένα δημιουργικό ντοκουμέντο που διερευνά τους τρόπους όπου η φωτογραφία μπορεί να περιγράψει ένα τέτοιο θέμα. Μία ιδιόμορφη σύναψη φαίνεται να αναπτύσσεται μεταξύ του ακινητοποιημένου κοινωνικού χρόνου της κρίσης και του ακινητοποιημένου χρόνου που σχηματίζει η φωτογραφία. Τα θέματα που αντιμετώπισε το φωτογραφικό μέσο κατά τη διάρκεια των μνημονίων είναι καταστάσεις σε αναστολή, αορίστου χρόνου: εργαζόμενοι χωρίς επαγγελματικό μέλλον, πλήθη ανέργων, εγκλωβισμένοι μετανάστες, χρέη στο διηνεκές, γειτονιές γεμάτες φόβο, κλεμμένα μεροκάματα, ψυχολογική κατάρρευση, φτώχεια. Σε αυτές τις συνθήκες το φωτογραφικό μέσο ακινητοποιεί χρόνο που είναι εκ των προτέρων ξοδεμένος και φυλακίζει θέματα τα οποία δεν έχουν πού να πάνε ή πώς να εξελιχθούν. Στην Παράλληλη Κρίση, η ίδια η φωτογραφία αντιμετωπίζεται ως μεταφορά/μετωνυμία της κρίσης και ο χρόνος των φωτογραφιών τέμνεται με τον χρόνο των αναφόρων τους. Τελικά η Παράλληλη Κρίση είναι ένα έργο που εξερευνά μία σχέση. Τη σχέση ανάμεσα σε μία κοινωνική κρίση και τον τρόπο που, η κρίση αυτή, γίνεται εικόνα (φωτογραφία).
