Η ζωγραφική δεν είναι γλώσσα και η γλώσσα δεν είναι ζωγραφική
Καταργώ τα επίθετα από τη ζωγραφική μου, τους παρατατικούς και τους παραστατικούς υπερσυντέλικους, την προστακτική, τις μετοχές και την παθητική φωνή· κρατώ πάντως τον αόριστο, που κάποτε συγγγενεύει με την αμφισημία και σπανιότερα με την πολυσημία, τον κρατώ ως διαβατήριο ώστε να διασχίσω δίχως προβλήματα τη μεθόριο του αντεστραμμένου αορίστου του μέλλοντος.
Παίζω με τις λέξεις για να ξορκίσω τον τρόμο του ανείπωτου, μα κυρίως για το ερωτικό του χάδι πάνω στο μάγουλό μου τη νύχτα και, αλίμονο, κάθε μέρα μπροστά στον καμβά.
