Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμες υγείας αναπτύσσονται ταχύτατα, χρησιμοποιώντας στο μέγιστο τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών, επενδύοντας σε υποδομές, ενισχύοντας το θεσμικό τους πλαίσιο και προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επαγγελματιών. Σε συνάρτηση με αυτήν την ανάπτυξη, οι εκπαιδευτικές διαδικασίες στις επιστήμες υγείας αποτελούν αντικείμενο αυξανόμενου ερευνητικού ενδιαφέροντος. Οι παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας εμπλουτίζονται με νέες προσεγγίσεις και στα προγράμματα σπουδών προστίθενται νέα αντικείμενα μάθησης. Ως αποτέλεσμα, οι μελλοντικοί επαγγελματίες υγείας έχουν όλο και εκτενέστερες ευκαιρίες μάθησης. Παράλληλα, πολλές από αυτές τις ευκαιρίες αφορούν και στους επαγγελματίες που έχουν ολοκληρώσει τυπικά τις εκπαιδευτικές τους υποχρεώσεις ακόμα και στο μακρινό παρελθόν· η πρόοδος των επιστημών υγείας και η συνολικότερη εξέλιξη της κοινωνίας καθιστούν απαραίτητη τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση.
Το σύγγραμμα αυτό δεν έχει ως σκοπό την αναλυτική παρουσίαση όλων των εκπαιδευτικών προσεγγίσεων που χρησιμοποιούνται στις επιστήμες υγείας. Συνιστά περισσότερο μία προσπάθεια αποτύπωσης ορισμένων σχετικών θεμάτων ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και τη συζήτησή τους με έναν όσο το δυνατόν αντικειμενικότερο τρόπο. Η πρώτη ενότητα του συγγράμματος ασχολείται με βασικά θέματα σχετικά με τη διδασκαλία, με επίκεντρο τις επιστήμες υγείας. Στην δεύτερη ενότητα παρουσιάζονται επιλεγμένες ειδικότερες διδακτικές προσεγγίσεις στις επιστήμες υγείας, με στόχο την ανάδειξη κοινών διεπιστημονικών αναγκών και προβληματισμών στην επαγγελματική εκπαίδευση. Στην τρίτη ενότητα συγκεντρώνονται κείμενα που θέτουν σύγχρονους προβληματισμούς σχετικά με την εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας. Η γενικότερη αποστολή του συγγράμματος είναι να συνεισφέρει έστω και ελάχιστα στο συνεχιζόμενο προβληματισμό για τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που αφορά στους επαγγελματίες υγείας.
