Ο κύριος 107 ανοίγει τα μάτια του και βρίσκεται σε μια πραγματικότητα χωρίς καμιά ένδειξη για την προηγούμενη ζωή ή την ταυτότητά του. Γνωρίζει μόνο ένα γεγονός, απίστευτο και τρομακτικό ταυτόχρονα, κι αυτή τη γνώση δεν την εμπιστεύεται σε κανέναν.
Ο κύριος 107 ξαναρχίζει να ζει. Πρέπει να διαφύγει, αλλά και να συμφιλιωθεί με το μυστικό του. Δεν μπορεί να αρκεστεί σε ένα σύμπαν. Κτίζει πραγματικότητες, ενστερνίζεται νέους εαυτούς. Η άγνοια ελλοχεύει μέσα σε ψηφίδες ακατανόητης μνήμης, εκφράζεται σε πολλές γλώσσες.
Αυτή η αφήγηση, είναι η παρακαταθήκη του...
Γράφει η Εφη Καλογεροπούλου // *
Ιωάννης Κουτεντάκης, «Ο ΚΥΡΙΟΣ 107», Εκδόσεις Εύμαρος, 2019
«Βήματα αργά, με οδηγούν ως εκεί,
που τις ψυχές συναντούν οι νέοι νεκροί.
Σα σμήνη κακόβουλα από άγρια πουλιά
δεμένα σε κύκλο, πετούν χαμηλά.
Καθισμένα στο χώμα γυρεύουν τροφή
στις ρίζες που παίρνουν ανθρώπου μορφή»
Ο ΚΥΡΙΟΣ 107, σελ.36)
Μια νουβέλα για το πένθος, την απώλεια, την μνήμη.
Ένα υπαρξιακό ... >>>
