Μερικές νύχτες επιστρέφω σε εκείνο το καταραμένο υπόγειο και μπαίνω μέσα χωρίς να το θέλω, κάποια δύναμη μου το επιβάλλει, Χάνα, και παγώνω, δεν μπορώ να πάρω ανάσα, παλεύω να ξυπνήσω, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, και το μόνο που βλέπω σε μια βασανιστική λούπα είναι τον πατέρα μου να σκύβει και να βουτά τα χέρια του στο αίμα...

Το Χώμα στα μάτια, στα αυτιά, στο στόμα είναι η οικογενειακή σάγκα –σε μέγεθος τσέπης– τεσσάρων αδελφών. Στο κέντρο της η επίπτωση που είχε πάνω τους μια τραγωδία στην οποία υπήρξαν μάρτυρες και η φθορά που έχει επιφέρει στους χαρακτήρες η πολύχρονη μάχη με αυτό που λογίζεται ως μοίρα.

Όμως η μνήμη συχνά δεν είναι παρά ένα επισφαλές θραύσμα του συμβάντος και αυτό που θεωρείται δεδομένο μπορεί εντέλει να είναι απλώς μια αληθοφανής παραίσθηση. Στην πραγματικότητα όλα έγιναν αλλιώς και ο μόνος που γνωρίζει την αλήθεια αναρωτιέται αν πρέπει να την αποκαλύψει.