Η ολοένα αυξανόμενη άσκηση αγωγών αστικής ιατρικής ευθύνης στο πεδίο της ανθρώπινης αναπαραγωγής, με αίτημα υπέρογκες αποζημιώσεις, καταδεικνύει τη μείζονα σημασία του ευαίσθητου αυτού τομέα παροχής υπηρεσιών, της σχετικής με την αναπαραγωγή ιατρικής πράξης και της συνακόλουθης ιατρικής ευθύνης γενικότερα.
Η παρούσα διατριβή επιχειρεί τη νομική αξιολόγηση της ιατρικής πράξης αναπαραγωγής σε ένα ευρύτατο πεδίο εφαρμογών, το οποίο διατρέχει πολλά χρονικά σημεία τόσο κατά τη φυσική όσο και κατά την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, δυνάμει του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου. Επίσης, ερευνά πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις μια ιατρική συμπεριφορά συνιστά ιατρικό σφάλμα που επισύρει νομικές συνέπειες αστικής φύσης για τον ιατρό και θεμελιώνει αποζημιωτική αξίωση για τον ασθενή. Καταληκτικά, πραγματεύεται το επίκαιρο ζήτημα της αστικής ιατρικής ευθύνης σε περίοδο υγειονομικής κρίσης και ακολουθούν συμπεράσματα εν είδει επιλόγου.
Το έργο ξεχωρίζει για τη συστηματική παράθεση και αξιολόγηση ειδικών και εξειδικευμένων ζητημάτων, για την πλήρη κατανόηση των οποίων απαιτείται επεξήγηση τεχνικών όρων και ερμηνεία σύνθετων εννοιών. Η πλούσια ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, σε συνδυασμό με την παράθεση πλήθους νομολογιακών αποφάσεων, καθιστά το παρόν ένα εύληπτο και πρακτικό εργαλείο για την επίλυση όλων των αναφυόμενων ζητημάτων.
