Ο Ludwig Wittgenstein υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές και συνάμα διφορούμενες φυσιογνωμίες στο χώρο της φιλοσοφίας κατά τις απαρχές του 20ου αιώνα με τεράστια επιρροή στους συγχρόνους του και μία άνευ προηγουμένου διείσδυση των φιλοσοφικών του ενοράσεων σχεδόν σε όλες τις κοινωνικές επιστήμες. Ειδικό ενδιαφέρον όμως αξίζει να προσδώσει κανείς στην αινιγματική εκδίπλωση της ηθικής βαρύτητας (και της βαρύτητας της ηθικής) και του δικαίου στο έργο του σπουδαίου βιεννέζου φιλοσόφου.

Άραγε δεν άξιζαν περισσότερης προσοχής τα ζητήματα δικαίου και ηθικής στο κολοσιαίο corpus σημειώσεων και γραπτών του πέρα από τις λίγες αράδες σκέψεων που έχει χαρίσει; Τι θέλει να πει η σιωπή του; Μήπως δεν είχε να πει κάτι;

Εμείς νομίζουμε ότι ο Wittgenstein μίλησε. Μίλησε εκκωφαντικά με τη σιωπή του, υποδεικνύοντας αυτό που μπορεί να καταδειχθεί. Και είναι τούτος ο λόγος ίσως πιο σαφής όταν διαπλέκεται με το ερώτημα του δικαίου και της δικαιοσύνης.

Στην ανά χείρας μελέτη θα προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε την αινιγματική σκέψη του σιβυλλικού στοχαστή.