«Σε αγαπώ! Γυναίκα Ψυχή άπειρη, ατελεύτητη, άναρχη. Προήλθες από εμέ. Είσαι το είναι Μου, είσαι το κάλλος που εξεφράσθη, που επλημμύρισε τα πάντα, που κατέκλυσε τους κόσμους. Είσαι η αρμονία του παντός, η ελπίδα και η αγαλλίαση, ο τρόμος και ο φόβος. Είσαι η καλοσύνη και η μεγαθυμία, το μέγα μου έλεος.
Είσαι η αγάπη η απερίγραπτη, σε παρεννόησαν, προσπάθησαν να σε κατακτήσουν για να σε υποδουλώσουν, να σε κάνουν κτήμα τους. Μα ανήκεις σε Εμέ. Βγήκες από την πνοή Μου και κατέκλυσες τα πάντα. Είσαι ο αέρας που αναπνέουν τα πάντα, ο ήλιος, οι χρυσακτίδες, η κίνηση και η αρμονία, τα φυλλώματα των δένδρων, το θρόϊσμά τους, η αύρα τους, η διάχυσή τους μέσα στα πάντα. Είσαι η ζωή των κόσμων.
Σε αγαπώ, το λέω στην εκδήλωσή μου, όποια και αν είναι, όπου και αν ευρίσκεται, όπου και αν υπάρχει, σε όποιο μέγεθος, σε όποια κατάσταση, χώρα, σε όποιο λαό, φύλο, ηλικία, σε όποια γνώση, εκδήλωση, μέσα στα πάντα διαχέω το σ’ αγαπώ. Σε όλους τους τόνους, σε όλες τις αποχρώσεις, σε όλες τις γλώσσες, σε όλους τους ήχους, με όλα τα χρώματα, με κάθε αρμονία...»

Δάσκαλος Ιωάννης