Την «Παλιννόστηση του Φωτός» συνθέτουν σαράντα ποιήματα που συνδιαλέγονται με τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο, τον χρόνο, την Ποίηση, το ελληνικό τοπίο, την ομορφιά, την ελευθερία, την προσφυγιά, την επανάσταση, τη δικαιοσύνη, την αθωότητα, τη χαρά, την αιωνιότητα. Σαράντα απόπειρες εξορκισμού της ζοφερότητας, σαράντα ύμνοι προς το φως που πραγματεύονται αέναα προαιώνια υπαρξιακά διλήμματα, επιχειρώντας ν’ ανοίξουν κερκόπορτες στην αλήθεια. Σαράντα σπαζοκεφαλιές που συμμαχούν στην καθημερινή και κοπιώδη πάλη του ανθρώπου για την επανεφεύρεση του εαυτού του και της θέσης του στον κόσμο και εν τέλει για την επανεφεύρεση του ίδιου του κόσμου. Το Φως σε όλες του τις εκφάνσεις και τους συμβολισμούς καλείται να επιστρέψει για την τελική του αναμέτρηση με το σκοτάδι, για να επιστρέψει όμως, πρέπει πρωτίστως να υμνηθεί, να εξευμενιστεί, εγκαινιάζοντας έτσι μια καινούργια ανθρωπότητα που θα πορεύεται ολοένα και πιο κοντά στη θέωση.

«Κι ήταν το κρώξιμο των γλάρων τόσο ηχηρό»