Ὁ Θεόφιλος Καΐρης, ὁ μέγας αὐτὸς διδάσκαλος τοῦ Γένους, διώχθηκε ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς του ὡς «αἱρετικός». Κι ὅμως! Ἡ πνευματικότητα τοῦ Καΐρη εἶναι ὑψηλή, εὐγενής, γεμάτη ἀπὸ τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ τέκνου ποὺ ἀπευθύνεται στὸν Πατέρα του.
Ἐμφορεῖται ἀπὸ τὴν ἀφοσίωση τοῦ δημιουργήματος ποὺ ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ ὁλοκληρωθεῖ ὀντολογικῶς, συνδεόμενο μὲ τὸν Δημιουργό του. Γι’ αὐτὸ καὶ τολμᾶμε νὰ παρουσιάσουμε τὶς Ἀκολουθίες καὶ τὶς Προσευχές του ὄχι ἁπλῶς ὡς ὑλικὸ πρὸς μελέτην, ἀλλὰ ὡς ἐργαλεῖο ποὺ ἐνδέχεται νὰ φανεῖ χρήσιμο σὲ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι καλλιεργοῦν συστηματικῶς τὴν πνευματικότητά τους καὶ θὰ ἤθελαν νὰ γευθοῦν τοὺς καρποὺς τῆς πνευματικῆς προσεγγίσεως τοῦ ἱδρυτῆ τῆς Θεοσεβείας.
