«… σχετικά με τα περιθώρια που (δεν) υπήρξαν στον ελληνικό δημόσιο βίο για έλεγχο της εκβαρβαρισμένης παραγωγής αρχιτεκτονικής που αφορά τον πολιτισμό… τον κρίσιμο και συχνά αμφισβητημένο ρόλο ισχυρών προσώπων στην παραγωγή δημόσιου πολιτισμού… τις δυνατότητες και τους κανόνες άσκησης κάθε είδους εξουσίας… τις δύσκολες συνθήκες μιας αξιοπρεπούς άσκησης του επαγγέλματος από, κατά τα άλλα, ικανούς και ευσυνείδητους αρχιτέκτονες…την επιστημονική ασυνειδησία της ιστορικής τεκμηρίωσης των πολιτιστικών συμβάντων… την αγνόηση που περιβάλλει όσους επενδύουν πνευματικά… την ηδονή του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες…»
