«Το, ανά χείρας, βιβλίο επισκοπεί κριτικά τους μείζονες (ακριβέστερα τεκτονικούς) μετασχηματισμούς και τις επικυρίαρχες τάσεις στην αγορά εργασίας τα τελευταία χρόνια, ενώ η έμφαση δίδεται στη διερεύνηση του φαινομένου της εργασιακής επισφάλειας και της σχέσης της με την κοινωνική ευπάθεια στη νέα γενιά, σε Ευρώπη και Ελλάδα σήμερα. Εξετάζονται επίσης οι επιπτώσεις της πανδημίας στα προαναφερθέντα και οι προκλήσεις για το πλέγμα των δημόσιων πολιτικών. Η εστίαση είναι στην ελληνική περίπτωση. Το βιβλίο αρδεύεται από τα κύρια ευρήματα (τα οποία επικαιροποιεί και αναλύει εκτενώς) του Ερευνητικού Έργου με τίτλο «Επισφαλής Εργασία και Νέα Γενιά στην Ελλάδα σήμερα». Το συγκεκριμένο Ερευνητικό Έργο (με κωδικό ΟΠΣ MIS 5048510) υλοποιήθηκε από ερευνητική ομάδα του ΚΕΠΕΤ του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Συγχρηματοδοτήθηκε από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο), μέσω του Ε.Π. «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση»… Από την τριγωνοποιημένη έρευνά μας, προκύπτει ότι η (ποσοτική και ποιοτική) εκτακτική διεύρυνση των επισφαλών μορφών απασχόλησης εκβάλλει σε μια, (συχνά) εξαναγκαστική, νεόδμητη εργασιακή «κανονικότητα», με την (όχι σπάνια) παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων των επισφαλώς εργαζόμενων νέων και, συνακόλουθα, με σοβαρές επιπτώσεις τόσο στη βιοτική τροχιά τους όσο και στις εργασιακές σχέσεις και συνακόλουθα απολήγει σε μια εξελικτική ανακατασκευή της “ηθικής της εργασίας”…».

από το Εισαγωγικό Σημείωμα των Συγγραφέων

«Τα πλούσια και εξόχως αποκαλυπτικά ευρήματα για την Αγορά Εργασίας, την Επισφαλή Απασχόληση και τη σχέση της με την Κοινωνική Ευπάθεια τού ανά χείρας βιβλίου, βασίζονται στην παραδειγματική χρήση του συνδυασμού της ποιοτικής και ποσοτικής μεθοδολογίας… Έτσι, οι συγγραφείς συνδέουν στατιστικά δεδομένα και συσχετίσεις με τις μικρο-διαδικασίες, που πλαισιώνουν τα υποκειμενικά τους νοήματα… Το παρόν Βιβλίο καλύπτει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία, φανερώνει τις διαστάσεις της επισφάλειας στην ελληνική πραγματικότητα συγκριτικά με τα τεκταινόμενα στον Ευρωπαϊκό χώρο, αναδεικνύει τις επιπτώσεις της πανδημίας στην αγορά εργασίας και συμβάλλει καθοριστικά στην «από τα κάτω» γνώση μας για την επισφαλή εργασία και ιδιαίτερα για ένα σημαντικό τμήμα του εργατικού δυναμικού, τους νέους. Προχωρά δε σε προτάσεις πολιτικής, που διερμηνεύουν ακριβώς την πραγματική ανάγκη των υποκειμένων στο δέον γενέσθαι της εφαρμογής. Ως εκ τούτου, μετατρέπει το ζητούμενο σε έννοια-κλειδί για την ολόπλευρη και πολυπρισματική αντιμετώπισή του. Προχωρά, ωστόσο, και στο υπόρρητο-ελπιδοφόρο συμπέρασμα, ότι τα υποκείμενα δεν είναι οι παθητικοί αποδέκτες ενός αόρατου ιεραρχικού μηχανισμού. Έτσι, ο «βαθμός απελπισίας» γίνεται αντιληπτός ως διαπραγμάτευση, χλιαρή συγκατάθεση, λανθάνουσα αντίθεση, έκδηλη εχθρότητα, ενσυνείδητη διαπραγμάτευση και ένσκοπος χειρισμός των διαθέσιμων δυνατοτήτων για τη βελτίωση των όρων της κοινωνικής τους ύπαρξης ή αλλιώς ως “βαθμός” δύναμης εκείνων που δεν έχουν δύναμη».

από τον Πρόλογο του Καθηγητή Μάνου Σπυριδάκη