Πολύ συχνά, αντικοινωνικά άτομα παρουσιάζουν ποικιλομορφία στη συμπεριφορά τους, με έντονα δραματικά συναισθήματα και τείνουν να αντιδρούν με τρόπο ασταθή, απρόβλεπτο, αλλοπρόσαλλο και απαιτητικό, αποζητώντας έτσι και διεκδικώντας την προσοχή των άλλων. Αυτή η διαστροφική σχέση χαρακτηρίζεται πλέον ως… «μίσος της αγάπης» ή για άλλους ως «αδιαφορία για την αγάπη». Στην ίδια κοινωνία βλέπουμε επίσης και το «απόκρυφο μίσος» του εκάστοτε θύτη, επειδή δεν παίρνει από το θύμα του —τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας— όλα όσα θα ήθελε. Αυτό το μίσος συνοδεύεται πάντα από μία επιθυμία πλήρους εξόντωσης και ολικής εκμηδένισης του άλλου, παρότι τα κίνητρα αυτού του μίσους είναι ακατανόητα για τους περισσότερους από εμάς. Δεν πρόκειται για αγάπη που μετατρέπεται σε μίσος, αλλά για ζήλια που μετατρέπεται σε μίσος, μέχρι την «άρνηση διαλόγου», που είναι ένας τρόπος για να πει κανείς —χωρίς να το εκφράσει βέβαια με λόγια— ότι ο άλλος δεν τον ενδιαφέρει ή ακόμη ότι… δεν υπάρχει! Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω σε όλους εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι «η καθημερινή πράξη προσέγγισης και επαφής ενός νέου προσώπου που εισέρχεται στον ιδιαίτερο χώρο μας (σωματικό, συναισθηματικό, πνευματικό, διανοητικό, υπαρξιακό, περιουσιακό κ.λπ.) δεν αφορά πλέον αυτό που του επιτρέπουμε, αλλά αυτό που μπορεί να πάρει, με το να μας εργαλειοποιήσει προς όφελος του».